‘Humor is een verbindende factor’
Docent in international classroom: Paul Williams

Op het Friesland College in Heerenveen en Leeuwarden hoeven studenten van de entreeopleiding niet de grens over om buitenlandervaring op te doen.

“ Ik krijg vaak deze feedback over mijn Engels: Spreek. Iets. Langzamer. Dat komt niet alleen doordat het Engels mijn moedertaal is, en van de meeste studenten niet – ik praat gewoon heel snel. In de eerste les zeg ik dus altijd: hallo, ik ben Paul, en als ik enthousiast ben ga ik te snel praten, spreek me daar vooral op aan. Ze voelen zich vrij om dat te doen. Dat is belangrijk, want op het werk moeten ze straks ook tegen hun baas durven zeggen: sorry, kun je dit nog eens uitleggen? Ik let goed op lichaamstaal. Als hun blik glazig wordt of ze naar beneden gaan kijken, dan weet ik genoeg.”

Kennedy

“Als je er al tijdens je studie aan gewend raakt met verschillen om te gaan, is dat later op de werkvloer een vanzelfsprekendheid voor je. Dat heeft deze wereld vol conflicten steeds harder nodig. Kennedy zei het al: we ademen allemaal dezelfde lucht in. Studenten omarmen de verschillen al snel en grijpen de kans om van elkaar te leren. ‘Jij komt uit Vietnam, daar weet ik eigenlijk alleen van dat er een oorlog is geweest, hoe is het om daar op te groeien?’ Natuurlijk klieken Nederlandse studenten en internationale studenten onderling wel eens bij elkaar, maar dat proberen we zoveel mogelijk tegen te gaan door gemengde groepjes samen te stellen.”

Open sfeer

“Bijna alles is bespreekbaar. Ik ben soms wel voorzichtig. Sommige symbolen zijn in onze cultuur gebruikelijk en kunnen in een andere cultuur, of in een bepaalde religie, worden gezien als beledigend. Daar probeer ik heel alert op te zijn. Ik zet nooit iemand onder druk om mee te praten, ik schep een open sfeer, maar er is ook ruimte om níet deel te nemen.”

Niet voor watjes

“Ik ben pas drie jaar docent. Eigenlijk heb ik altijd les willen geven, maar ik kwam in het bedrijfsleven terecht. Daar heb ik dertig jaar gewerkt, veelal in communicatie of marketing bij bedrijven die iets met milieubescherming te maken hadden. Op een bepaald moment wist ik dat het tijd was om alles wat ik geleerd had door te geven aan een nieuwe generatie. Negen jaar geleden overleed mijn vrouw door een auto-ongeluk, ik heb het overleefd. Toen voelde ik: het is nog niet mijn tijd, ik heb hier nog iets te doen. In het begin was het spannend. Zouden de studenten me wel accepteren, zou ik ze wel iets kunnen leren? Maar I’m still standing. Lesgeven is niet voor watjes. Het is een van de meest uitdagende dingen die ik ooit gedaan heb. Als je niet je uiterste best doet, halen zij niet uit zichzelf wat erin zit. Ik vind het een voorrecht dat ik dit kan doen.”

“Als je niet je uiterste best doet, halen studenten niet uit zichzelf wat erin zit.”

Humor

“Humor is een belangrijk element in mijn colleges, omdat het een verbindende factor is. Ik maak er veel gebruik van, net als van elementen uit de popcultuur. Dan refereer ik eens aan George Clooney, of laat ik een bepaalde grappige reclame zien – iets wat iedereen herkent. Zulke dingen helpen enorm om het ijs te breken, maar de kunst is wel om het te doseren. Anders word je te lollig, en dan bestaat de kans dat ze alleen de grap onthouden, en niet wat je ermee wilde overbrengen.”

Leren van studenten

“Ik gaf eens college over search engine optimisation, zoekmachinemarketing. Een student had tijdens zijn stage net een hoop geleerd over nieuwe ontwikkelingen bij Google. Hij wees me erop dat mijn verhaal niet meer helemaal klopte. Op zo’n moment zou ik me bedreigd kunnen voelen, maar ik heb geleerd juist gebruik te maken van hun kennis. Ik wil niet het soort leraar zijn dat ik vroeger zelf had: het alwetende type.”